Śpiew daje szczęście, czyli dlaczego i kiedy śpiewamy?

W poprzednim wpisie na blogu zwróciliśmy uwagę na uzdrawiającą moc muzyki, terapię poprzez sztukę, która obejmuje zarówno sferę cielesną, jak i duchową. Doskonale wiadomo, że poprzez naukę śpiewu realizujemy także własny samorozwój. Śpiewanie wpływa niezwykle korzystnie na koncentrację, ułatwia przyswajanie nowej wiedzy. Pomaga także w rozwoju samoświadomości i pewności siebie. Umiejętne i świadome operowanie aparatem głosowym wspiera nas zarówno w sferze życia prywatnego, jak i w obszarze zawodowym. Niektórzy badacze śpiewu twierdzą wręcz, że „śpiewamy, bo musimy”. Większość osób, które praktykowały śpiew w naturalnych, kulturowych sytuacjach, zauważyło, że „jeśli raz zaczniemy śpiewać, nie będziemy chcieli skończyć”. Dla wielu kultur trwałość śpiewu jest wręcz wyznacznikiem istnienia. Jest on wręcz niezbędnym czynnikiem naszej egzystencji, powstając z oddechu, który obejmuje przecież naszą sferę fizyczną i duchową.

Nauka i praktyka śpiewu w naszym życiu obejmują zarówno indywidualną, intymną sferę naszego życia, jak i funkcjonowanie społeczne. Indywidualny śpiew w samotności może pomóc nam wyrazić rozmaite emocje – od opisywanego już szczęścia, radości, poprzez smutek, a nawet strach, którego objawy możemy łagodzić muzyką. Pomaga także w radzeniu sobie z trudnymi, nawet skrajnymi emocjami. Wiele przykładów z historii pokazuje, że śpiew towarzyszył ludziom jako wsparcie w najbardziej podniosłych, jak i najtrudniejszych chwilach (np. pieśni zwycięstwa). Dawniej i dziś chętnie praktykowaną formą rozrywki i sposobem na wspólne spędzanie czasu jest śpiewanie w grupie, dające niesamowitą radość i satysfakcję ze wspólnego dzielenia się muzyką.

W naszej ofercie znalazły się zarówno zajęcia poświęcone indywidualnej pracy z głosem, jak i warsztaty grupowe, dające możliwość wspólnego muzykowania przy użyciu tego najpiękniejszego i najbardziej naturalnego instrumentu muzycznego – głosu ludzkiego.